Marceli Strzykalski

Debiut Marceliego w barwach stołecznego klubu miał miejsce 17 października 1954 roku, gdy rozegrał zremisowany mecz 1:1 z ŁKS Łódź. Strzykalski zastał również pierwszym graczem, który stanął na boisku podczas debiutu Legii w europejskich pucharach. 12 września 1956 roku wziął udział w przegranym meczu Pucharu Europy z Slovaniem Bratysława, który zakończył się wynikiem 0:4. W sumie, przez swoją karierę w Legii, rozegrał 177 meczów oraz zdobył 20 goli, a z klubem dwukrotnie wywalczył dublet w postaci mistrzostwa Polski oraz Pucharu Polski w latach 1955 i 1956.

Po zakończeniu przygody z Legią, Marceli kontynuował swoją karierę w Wawelu Kraków, gdzie zamknął etap zawodniczy. Jego talent nie ograniczał się tylko do gry w klubach, bowiem również zadebiutował w reprezentacji Polski 21 września 1952 roku. Mecz zakończył się wygraną 3:0 z NRD. Łącznie ściągnął na siebie mundur narodowy w siedemnastu spotkaniach, które odbyły się do 8 października 1961 roku, kiedy to zagrał ostatni raz, przegrywając 0:2 z Republiką Federalną Niemiec. W 1960 roku miał także okazję reprezentować swój kraj podczas igrzysk olimpijskich w Rzymie, gdzie uczestniczył w trzech meczach.

Po zakończeniu kariery zawodniczej Strzykalski zajął się trenerstwem. Pracował m.in. w GKS Katowice. Jego rola trenerska obejmowała okresy jako tymczasowy trener w dwóch meczach rundy jesiennej sezonu 1967/1968 oraz w kolejnych rozgrywkach, podczas rundy wiosennej sezonu 1969/1970, a później również w rundzie wiosennej sezonu 1971/1972 oraz sezonie 1972/1973.