Wilhelm Pluta, znany polski duchowny rzymskokatolicki, przyszedł na świat 9 stycznia 1910 roku w Kochłowicach. Jego życie zawodowe oraz duchowe trwało aż do 22 stycznia 1986 roku, kiedy to zmarł w Przetocznicy.
W swojej karierze Pluta pełnił istotne funkcje, takie jak administrator apostolski w Gorzowie Wielkopolskim w latach 1958-1972, a następnie biskup diecezjalny gorzowski od 1972 do 1986 roku. Jego wkład w Kościół był na tyle znaczący, że odznaczono go tytułem sługi Bożego Kościoła katolickiego.
Życiorys
Wilhelm Pluta to postać, która odznaczała się znaczącym wkładem w życie Kościoła katolickiego w Polsce. Ukończył Gimnazjum Klasyczne w Katowicach, a następnie podjął studia w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Śląskiej w Krakowie oraz na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. 24 czerwca 1934 roku, w dniu wyświęcenia na prezbitera, przewodniczył mu biskup pomocniczy Teofil Bromboszcza w Katowicach.
W latach 1934-1939 pełnił funkcję kontraktowego nauczyciela, pracując zarówno w państwowym gimnazjum polskim, jak i w szkole powszechnej w Bielsku. Po inwazji niemieckiej w 1939 roku i zamknięciu gimnazjum, Pluta został skierowany do pracy duszpasterskiej w parafii św. Antoniego w Chorzowie. W lipcu 1942 roku przeniesiono go do parafii w Leszczynach, gdzie objął stanowisko administratora.
Po trzech latach działalności duszpasterskiej, w 1945 roku, Wilhelm Pluta został przeniesiony do parafii w Nowej Wsi-Wirku, a następnie od października 1946 roku pełnił funkcję administratora parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Koszęcinie. Tam, w trakcie swojej pracy, uzyskał tytuł doktora na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
W wyniku dekretu biskupa katowickiego z 6 października 1948 roku, został przeniesiony do parafii św. Mikołaja w Lublińcu, a od 10 września 1951 roku objął stanowisko administratora w parafii św. Józefa w Katowicach-Załężu. Jego zaangażowanie i talenty zostały docenione, ponieważ 4 lipca 1958 roku papież Pius XII mianował go administratorem apostolskim oraz wikariuszem kapitulnym ordynariatu gorzowskiego, przyznając mu jednocześnie tytuł biskupa tytularnego Leptis Magna.
Jego święcenia biskupie odbyły się 7 września 1958 roku, a przewodniczył im prymas Polski Stefan Wyszyński. W tym wydarzeniu wzięli też udział biskupi Herbert Bednorz oraz Bolesław Kominek, będąc współkonsekratorami.
W 1972 roku, na skutek uznania granicy PRL przez Niemcy w umowie PRL-RFN z 1970 roku, papież Paweł VI utworzył stałą administrację kościelną dla tzw. Ziem Odzyskanych, w której Wilhelm Pluta został biskupem diecezjalnym nowej diecezji gorzowskiej. W trakcie 30-letniej posługi biskupiej wykazał się troską o kapłanów oraz ich rodziny, jako pionier święceń duszpasterstwa rodzin, miał na celu duchowe uświęcanie wiernych swojej diecezji. W tym czasie opublikował 18 książek, które zyskały uznanie wśród wiernych.
Był również uczestnikiem I oraz III sesji Soboru Watykańskiego II, które miały miejsce w latach 1962-1965. Jego życie tragicznie zakończyło się 22 stycznia 1986 roku w Przetocznicy, kiedy doznano obrażeń w wypadku samochodowym, które doprowadziły do pęknięcia aorty. Pogrzeb biskupa odbył się 27 stycznia, a homilię wygłosił kardynał Józef Glemp w czasie mszy żałobnej prowadzonej przez Henryka Gulbinowicza.
Grób Wilhelma Pluty znajduje się w kruchcie katedry gorzowskiej, a przed nią wznosi się jego pomnik. W 2013 roku zainaugurowano działalność Instytutu Wilhelma Pluty w Gorzowie Wielkopolskim. W latach 2002-2015 miała miejsce diecezjalna część procesu beatyfikacyjnego, a w 2016 roku rozpoczęto rzymski etap procesu, który w 2018 roku złożono w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych jako positio. Na temat jego życia powstał film dokumentalny pt. Wilhelm Pluta – Biskup rodziny, który miał premierę w 2019 roku.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Karol Mrowiec | Marcin Makula | Henryk Krzysteczko | Zygmunt Nabzdyk | Antoni Bartoszek | Krzysztof WonsOceń: Wilhelm Pluta (duchowny)